Grotten van Hato

De grotten van Hato

De grotten van Hato bevinden zich op het noordelijk deel van het eiland Curaçao, vlak bij Hato Airport. De grotten zijn al eeuwenlang bekend en onderzocht. De grotten werden gebruikt door gevluchte slaven, die zich daar verscholen voor de slavenhandelaren. Sommige slaven zaten daardoor erg lang in deze grotten. De bewoners die er voor de slaven woonden waren de Arawak indianen. Enkele overblijfselen van deze bewoners zijn nog te zien, onder andere grottekeningen. Sommige rotstekeningen zijn ongeveer 1500 jaar oud.

Het noordelijke gedeelte van Curacao bestaat uit grote lagen van kalksteen, de zogenoemde kalksteen terrassen. Vroeger waren dit koraalriffen onder de zeespiegel, maar inmiddels liggen ze alweer tienduizenden tot honderdduizenden jaren boven water. Er zijn verschillende lagen kalksteen terrassen, iets dat je goed kunt zien als je de Grotten van Hato bezoekt. Op de onderste laag ligt onder meer het vliegveld van Curacao. De Grotten van Hato bevinden zich op de bovenste laag, zo’n 60 meter boven de zeespiegel.

Dat de grotten niet onder de zeespiegel liggen, merk je meteen als je binnenkomt. Als je vaker grotten hebt bezocht, weet je dat het daar vaak fris is. Maar dat geldt niet voor de Grotten van Hato! Daar is bijna net zo warm als buiten. Het grottenstelsel zelf mag je niet zonder begeleiding in. Ieder uur vertrekt een rondleiding, zodat je de grotten met een gids zal bezoeken. Je hoeft daar trouwens geen grote bergschoenen voor aan te doen: in de grotten is een mooi pad waarop je zelfs met slippers prima kunt lopen.

De gids zal je van alles kunnen vertellen, onder meer over de geschiedenis van de grotten. De indianen die vroeger op Curacao woonden zijn niet echt diep doorgedrongen in het grottenstelsel, hoewel ze wel wat sporen hebben nagelaten. Later werden de Grotten van Hato een schuilplaats voor weggelopen slaven. Hun sporen kun je ook nog steeds heel duidelijk terugzien, bijvoorbeeld in de zwarte vlekken die je bovenin de grot ziet. Dat zijn roetresten van de fakkels waarmee ze de grotten ingingen. Dat die fakkels geen overbodige luxe waren, blijkt wel als de gids eventjes het licht uit doet. Het is werkelijk stikdonker in de grotten, je ziet geen hand voor ogen. Een bijzondere ervaring.

Buiten de grotten valt op het terrein ook genoeg te zien. Zo is er een cactustuin waarin je kennis kunt maken met verschillende cactussoorten die op Curacao groeien. Je vindt in een nabijgelegen rotswand ook petrogliefen. Dat zijn gravures in de rots, die heel lang geleden gemaakt zijn door indianen. Je moet trouwens wel goed naar de rotswand staren om de petrogliefen te ontdekken. Maar als je beseft hoe lang ze er al in zitten, dan is dat een magische ervaring.